Tak po prostu- za uśmiech...

Czy umiemy robić coś za nic, ot tak, od siebie, a może tak wypada? Albo za uśmiech?

Mąż krew poszedł zbadać. I jak przynajmniej 10 innych myślał, że tuż po 7 rano będzie tym pierwszym. A jednak-NIE. Więc czeka na swoją kolej.

Dalej za nim matka z małym chłopcem czeka też.

Na co pani z przodu widocznie kartkę przeczytała aby matkę z dzieckiem w brzuchu i tym już realnym przepuścić. 

Zapytała się rzecz jasna tych z tyłu i tych z przodu czy zgodę ma. I miała.

A że problem z pobraniem krwi był to i czas leciał.

I odzywa się lawina komentarzy. - Że ja do pracy- że z jakiej racji mam czekać- Oddaj pani pieniądze.

A gdzie uprzejmość jeden z drugim- LUDZKI BĄDŹ- dziecko nie przez siebie cierpi.

 

I ja miałam sytuację ostatnio za JEDEN UŚMIECH i DZIĘKUJĘ. 

Bo chłopy wysłali mnie biedną babę do sklepu budowlanego po jedną małą żyłkę do kosy ręcznej.

A tu masz- idę do kasy i jak by się wściekli. Panele w promocji i inne rzeczy w koszach naładowane z nadwyżką . 

A ja z tą jedną żyłeczką na końcu tej kolejki. 

I myślę sobie - Zlituj się człowieku przede mną.

- I ulitował się.

Przepuścił, sam zaproponował i z jakim uśmiechem.

Bo zobaczył wymalowaną nieocenioną radość na mojej twarzy, że 2 godzin nie będę stała z pieruńską żyłką.

A najlepiej wszystko widać w korkach samochodowych.

Wpuszczasz kogoś z bocznej ulicy i najczęściej on zaraz też kogoś "puści", a potem tamten "puszczony" znowu kogoś i od razu milej się jedzie z uśmiechem na twarzy. I uśmiech dostaniesz od "wpuszczonego".

Ale zawsze musi się znaleźć ten co zada pytanie- Ale po co - Mnie nikt nie wpuszcza.

I taki tamuje drogę do uśmiechu.

Moi bliscy patrzą na mnie z miną dr. House`a kiedy robię maluśkie rzeczy z pozoru nie widoczne. 

A przecież nie wybuchnie mi za to nad głową balon ze złotym konfetti. I ziemia nie zatrzyma się, ale dam i dostanę uśmiech.

W życiu jest tyle sytuacji za jeden uśmiech. I zamiast łapać te  pieruńskie pokemony zbierajmy uśmiechy. 

Można podwieźć kogoś do domu bo z siatami pełnymi idzie z rękoma przy samej ziemi, podnieść coś bo spadło, podać rękę staruszkowi, a może po prostu dosiąść się i zapytać czy można w czymś pomóc, porozmawiać i powiedzieć dobre słowo. 

I pamiętaj, że za słowo- DZIĘKUJĘ, PROSZĘ, PRZEPRASZAM uśmiechem zostaniesz obdarowany. 

A to najcenniejsze.

Bo nigdy tego uśmiechu nie zapomnisz.

Bycie dobrym popłaca. 

A najpiękniejsze uśmiechy są od moich kochanych chłopaków. 

Mój ząbolek już całe uzębienie ma a tu tak uroczo wyglądał;)

Pozdrawiam Malwina